خوش آمدید!

CTRL + D + ENTER

نترس بزن چیز خوبیه

آقایِ من !

دیگر نمی گویم بیا ...

هر جا نبودنت را درک کرده ام ،

جایی نبوده مگر رَدی از گناهِ من و امثالِ من ،

که راهِ بودن و آمدنت را مسدود کرده اند ....

می گویند :

هزار و صد و هفتادو نه سال است که مَردی ،

در انتظارِ 313 مرد است ...

ما را ببخش !

ما را ببخش آقایِ من ، که آن قدر مَرد نشدیم ،

که نامردی عالم را برداشته ....

هنوز هم فقط زبان هایمان می چرخد که بیا ...

هنوز هم  فقط در پَسِ واژگان و کلام های بی ارزشمان ،

می خواهیم که بیایی ....

اما دل هایمان همچون کوفیان با تو نیست !

شرمنده ام مولایِ من !

خط به خطِ این مثنویِ هزار ساله را هزاران نامرد ،

چون من برایِ تو سروده اند ...

و هنوز تو 313 بار ،

313 جوانمرد را از میان ما نیافتی برایِ همراهی ....

هنوز هم تنهاترین تنهایی ، میانِ تن ها ....

حکایتِ تنهایی تو ، حکایتِ تنهایی علی در عصرِ کوفه است ....

پس حالا که مرد نیستیم ،

همان به که دَم از درد نزنیم ....

           السلام علیک یا سیف الله الذی لا ینبو